९ डिसेंबर २०१०: पॅरिसच्या आयफेल टॉवरचे मी माझ्या ब्लॅकबेरीवर फोटो घेतले आणि बस मधे शिरताना नजर एका भारतीय वाटणाऱ्या सावळ्या तरूणाकडे गेली. मला तो चेहरा फारच परिचयाचा वाटला, मनात म्हंटल असेल कुणीतरी. बस सुरु झाली आणि दोन मिनीटात मागुन आवाज आला "Are you Indian" त्या भारतीय दिसणाऱ्या तरूणाने मला विचारलं. मी म्हटंल येस. तो पटकन माझ्या रिकाम्या असलेल्या बाजुच्या सीट वर येउन बसला. हॅलो म्हणत मी हॅन्ड शेक साठी हात पुढे केला. मी म्हणालो What about you? मोठ्या स्माईलने तो म्हणाला "I am Shrinivas Kulkarni! "कुलकर्णी म्हणजे तु मराठी आहेस? अरे मग मराठीत बोलुया." मी आनंदात त्याला सांगितलं. 'सर मी म...रा.ठी आ...हे प्प...ण म..ला...जा...स.त.. बो..ल..त.ता...ये..त..न.ना.ही.’ त्याने तुटक शब्दात सांगितल. Which part of the India you come from? मी विचारलं. "I am from Dharwad a place from Karnataka, me and my wife speak fluent Tamil" "In fact I can speak 13 foreign languages, but not Marathi." तो सांगत होता. "Sir I am really happy to meet you because I am realy bored. Since last 7 days there is no one to talk" तो म्हणाला. "How long are you going to be in Paris?" मी विचारलं. "For one month. Paris is the headquarters of my present Job and I head the ITSM & Quality for Sodexo Globally" श्रीनिवास ने सांगितलं. Sodexo group च्या आयटी आणि क्वालिटी कंट्रोलचा हेड एक मराठी तरूण. मला खुपच त्याचा अभिमान वाटला. "Congratulations! which means you are the boss!' मी त्याच्या पाठीवर हात ठेवतं म्हटंल. त्याच्या चेहऱ्यावर आनंद मावेना. "I am really pround of you my dear!" मी पुन्हा त्याची पाठ थोपटली कारण मला खरचं त्याचा अभिमान वाटला. "How come you don’t speak Marathi?" मी कुतुहुलाने पुन्हा त्याला विचारलं. "At home we speak Tamil for generations, I speak Marathi but not fluently, also because I have been travelling ever since I passed out my college." त्याचं कर्तृत्व बघुन मी त्याच्या भाषेच्या जास्त खोलात जायचं नाही अस ठरवलं आणि आम्ही बोलत सुटलो....आम्ही दोन दिवसांच सिटी टुर बसचं तिकीट घेतलं होतं मग जवळपास अर्धा दिवस आम्ही मनसोक्त पॅरिस फिरलो. गलेरी लफायत य़ा पॅरिसच्या सगळ्यात मोठ्या मॉलला भेट दिली. नंतर दोघांनाही खुप भुक लागली होती. मी म्हटंल चल जवळच जेवायला जाऊया. "मी नॉन वेज खात नाही, आपण इथं असलेल्या "सरवणा-भवन" ला जाऊया जवळच आहे, ट्युब ट्रेन ने तर १५ मिनीटे लागतील." श्रीनिवासने सांगितलं. नॉन वेज खात नाही म्हटंल्या वर मी जरा गोंधळलोच. म्हटंल चल तुझी मर्जी. पटकन आम्ही सरवणाभवन गाठलं, तु काय घेणार मी विचारलं - सर साऊथ इंडियन थाळी, तुम्ही - मी म्हटंल पंजाबी (मराठी थाळी हा प्रकार जगात अजुन जायचा आहे!). बाहेरची थंडी आणि पोटातली अग्नि शांत झाल्यावर - म्हणजे थोडं जेवल्यावर स्वत:ला सावरत मी त्याला विचारलं तुझ वय काय आहे बॉस? तो म्हणाला गेस - मी म्हटंल ४०, आणखी एक चान्स मी म्हटंल ३५. मी फक्त २८ वर्षाचा आहे! - श्रीनिवास. काय सांगतो? खरचं सर मी वयाच्या फार लवकर कामला लागलो. माझं मलाच समजेना की इतक्या लहान वयात माणुस इतका मोठा कसा होऊ शकतो? इतका प्रोग्रेस कसा केलास मी कॅफी घेत त्याला विचारलं. "It is not difficult sir. once you decide to work hard then you must really work hard" त्याने यशाची साधी व्यख्या मला सांगितली. "Sir I run my blog titled "Live Life to the FULLEST" web address is http://www.shrinivaskk.blogspot.com/. Recently I posted an article on 'Excellance', I began by asking What matters for success Skill or Attitude? मी म्हटंल "Attitude", सर यहीं तो लोग समझते नही ना! और दु:खी होते है! श्रीनिवास म्हणाला (त्याचं हिंदी बर आहे). Ok Lets tweek this Is excellance a skill or attitude? मी पुन्हा म्हणालो Attitude! Sir Great. मग आम्ही Success, Attitude, आणि Excellance या माझ्या आवडत्या विषयांवर एक तास नॉन स्टॉप बोलत होतो........खुपच बरं वाटलं. इतक्या लहान वयात विचारांची झेप बघुन मी थक्क झालो. "I have no words to describe you my dear!" मी पुन्हा त्याची पाठ थोपटली. मी म्हटंल आपल हे बोलण माझ्या ब्लॉग वर टाकतो, तो नम्रपणे म्हणाला "सर I am really not that great!", मी म्हटंल Boss let my readers decide! "अरे सरजी please dont embarass me." शेवटी तो म्हणाला Sir I remember the dialogue from 3 idiots, where Chanchad baba says “Strive for Excellence, Success will automatically fall at your feet”. I am trying my best.....
एव्हाना स्नो फॉल सुरु झाला होता, थंडी खुपच वाढली. दिवसभर त्याने माझे आग्रहाने फोटो काढ्ले आणि इमेलवरून पाठवीन म्हणाला. मला वाटतं तुम्ही त्याची साईट बघा आणि त्याने लिहिलेले सगळे ब्लॉगस जरुर वाचा...उशीरपण झाला होता. आम्ही एकमेकांना पुन्हा मुंबईला भेटण्याचे आश्वासन देऊन निरोप घेतला.
आयफेल टॉवर खाली भेटलेला हा असा २८ वर्षीय यशस्वी मराठी तरूण श्रीनिवास कुलकर्णी - खोल विचारांचा, मोठ्या मनाचा, मेहनती आणि सतत आनंदी. श्रीनिवासच्या कर्तृत्वाची उंचीचा विचार केल्यावर आयफेल टॉवर मला खुपच लहान वाटला.............आणि मनात पुन्हा म्हटंल श्रीनिवास I am proud of you my dear!
नितीन पोतदार
Posts
